|
حرفهای یک مسافر 
|
تو با همه بزرگیت مرا با همه کوچیکیم بزرگ میکنی!!! خدایا! اینروزها نشانه هایت را بیشتر میبینم. دو تا چشم سیاهی که چند روز در بیماری بودند، یک پناهگاه که تا پای فرو ریختن رفت و تو دوباره ساختیش، یک آدم بی معرفت که خطاهایش را نادیده گرفتی، و حالا یک دل مرده که میخواهی با نشانه هایت زنده اش کنی... الهی! بی دست و پاترینم در این دنیای حرف و زبان... مهربانم! ترسم از خطر نیست، ترسم از امتحان نیست، ترس من از بندگانیست که به نام تو برده داری می کنند. کریما! رحیم و رحمان تویی و بخیل و خسیس ما. برایمان از کرمت نشانه ای قرار ده آنچنان که در بخلمان غوطه ور نشویم. مهربانا! درآغوش رحمت تو بودن چه لذت بخش است و از تو دور بودن چه زجرآور. به رافت و رحمتت ما را دریاب
[ جمعه 92/10/13 ] [ 11:21 عصر ] [ همسفر ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  |
